به یمن شهرستان شدن خوروبیابانک برای اولین بار عالی ترین مقام اجرایی کشور پا به سرزمینی می گذارد که مردمان آفتاب سوخته اش ، درختان روییده در شوره زارانش را با عرق جبین آبیاری می کنند و پنجه در پنجه آفتاب سوزان تموز ،کشتزارها را با سرپنجه های همت و شوق خویش شخم می زنند . خورشید گرگرفته یار دبستانی آن هاست و نمک های رسته بر دامن کویر همدم همیشگی شان و تاول های برآمده  بر دستان زمخت ساکنان این سرزمین دورمانده از شهرهای آباد و بزرگ ، سند محکم سخت کوشی و خستگی ناپذیری شان و  نخل های استوار بر خاک نشسته ، سوگسروده ای است که طعم شیرین زندگی در تفته زار کویر را به تلخی جانکاهی بدل کرد. 

این مردم نستوه  شایسته ترحم نیستند بلکه بایسته تنعم اند . اگر قهر طبیعت و تقدیر الهی بر این تعلق گرفته که بکوشند و درخور تلاششان نیابند ، تدبیر مسئولین باید به مددشان بیاید و این سفر می تواند آغازی باشد بر پایانِ بخشی عظیم از محرومیت ها و محدودیت ها.

نمی توان خوروبیابانک را به اصفهان متصل کرد اما می توان آب گوارای سرچشمه های بختیاری را به این جا منتقل کرد.

از پالایشگاها و مخازن عظیم گاز دوریم اما لوله ها می توانند این فاصله را بردارند .

جوانان جویای کارند و و در پی اقامت ماندگار در زادگاهشان . اگر دستی آستین بالا بزند و دستشان را بگیرد و پا به پا ببرد تا شیوه راه رفتن به آنان بیاموزد آنان آماده بالا رفتن از قله های پیشرفت و افتخارند. الفبای دانندگی باید با خلعت دارندگی همراه باشد تا ماندن در  سرزمین اجدادی ،بر قامت دلربای جوانان سخت کوش آن ،زیبا و برازنده باشد. 

پس یا علی مدد